Lazarina, M., Kallimanis, A.S., Sgardelis, S.P. 2013. Does the universality of the species-area relationship apply to smaller scales and across taxonomic groups? Ecography, 36 (9), pp. 965-970.

Πρόσφατα, οι Storch et al. (2012) υποστήριξαν ότι, στην αδρή ηπειρωτική κλίμακα, το σχήμα της σχέσης αριθμού ειδών-έκτασης (SAR) είναι μοναδικό και ταυτόσημο σε όλες τις περιπτώσεις (δηλαδή δεν εξαρτάται από την ταξινομική ομάδα ή την ήπειρο), εάν ο άξονας της έκτασης σταθμιστεί με τη μέση εξάπλωση των ειδών και ο άξονας του αριθμού ειδών με τον αριθμό ειδών σε έκταση ίση με τη μέση εξάπλωση των ειδών. Στην αδρή ηπειρωτική κλίμακα, η εξάπλωση των ειδών θεωρείται ως συνεχής επιφάνεια με μέγεθος ανάλογο της επιφάνειας δειγματοληψίας και κατά συνέπεια οι κατά χώρο διαφοροποιήσεις των κατανομών των ειδών δεν παίζουν ρόλο στη διαμόρφωση της SAR. Η β-ποικιλότητα παίρνει την μέγιστη τιμή και συνεπώς το σχήμα της καμπύλης αριθμού ειδών-επιφάνειας καθορίζεται μόνο από τις διαφορές που παρουσιάζουν οι εξαπλώσεις των ειδών. Έτσι, μετά το μετασχηματισμό, οι καμπύλες συγκλίνουν σε ένα σχήμα καθολικής εφαρμογής. Στην παρούσα εργασία, διερευνούμε εάν η καθολική εφαρμογή του μετασχηματισμού της SAR ισχύει σε λεπτότερες κλίμακες από το ηπειρωτικό επίπεδο. Στην ανάλυση μας χρησιμοποιήσαμε δεδομένα παρουσίας φυτών, πτηνών και πεταλούδων. Παράλληλα, εφαρμόσαμε έναν εναλλακτικό μετασχηματισμό, σταθμίζοντας τον άξονα της έκτασης με την επιφάνεια της περιοχής μελέτης και τον άξονα του αριθμού ειδών με το συνολικό αριθμό ειδών της περιοχής (γ-ποικιλότητα). Σύμφωνα με τα αποτελέσματα μας, σε λεπτότερες κλίμακες ο μετασχηματισμός των Storch et al. (2012) απαλείφει τις διαφορές των καμπυλών που οφείλονται στις διαφορές της κλίμακας και της διακύμανσης της γ-ποικιλότητας. Μετά τον μετασχηματισμό των αξόνων είτε με τη μέση εξάπλωση των ειδών είτε με την επιφάνεια της περιοχής μελέτης οι διαφορές είναι περισσότερο ομαλές, ωστόσο οι καμπύλες δε συγκλίνουν σ’ ένα μοναδικό σχήμα. Οι διαφοροποιήσεις που παρατηρούνται μετά την εφαρμογή του μετασχηματισμού είναι ανεξάρτητες της κλίμακας και της βιογεωγραφικής περιοχής και σχετίζονται με τη β-ποικιλότητα και κατά συνέπεια με τη διαφοροποίηση της σύνθεσης ειδών στο χώρο.

http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1600-0587.2013.00149.x/abstract