Vokou D., Dimitrakopoulos P.G., Jones N., Damialis A., Monokrousos N., Pantis J.D., Mazaris A.D., The Natura-2000 Committee (2010–2013) members. 2014. Ten years of co-management in Greek protected areas: an evaluation. Biodiversity and Conservation, doi: 10.1007/s10531-014-0751-1

Στο άρθρο αυτό επιχειρείται αξιολόγηση του μοντέλου συν-διαχείρισης που εφαρμόστηκε την τελευταία δεκαετία, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, για τη διακυβέρνηση των προστατευόμενων περιοχών της χώρας. Προς τούτο, διερευνήθηκαν η λειτουργία και οι επιδόσεις των 28 φορέων διαχείρισής τους όπως και οι συνθήκες υπό τις οποίες λειτουργούν, ενώ καταγράφηκαν οι απόψεις μεγάλου μέρους αυτών που συγκροτούν την Ελληνική κοινότητα της βιολογίας διατήρησης. Η έρευνα στηρίχθηκε στις απαντήσεις που έδωσαν σε ειδικά διαμορφωμένο ερωτηματολόγιο οι ίδιοι οι φορείς διαχείρισης επί θεμάτων που αφορούν τη διοίκηση και τα οικονομικά των προστατευόμενων περιοχών, την περιβαλλοντική διαχείριση και φύλαξη τους, και τη σύνδεση των φορέων διαχείρισης με τις τοπικές κοινωνίες. Στο πλαίσιο της συν-διαχείρισης, όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς, κρατικοί και μη, είναι απαραίτητο να ανταποκρίνονται στο μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί που μάλιστα θα πρέπει να είναι σαφώς καθορισμένο. Όμως, αυτό δεν φάνηκε να είναι ο κανόνας. Η απομάκρυνση από ένα κεντρικό μοντέλο διαχείρισης απαιτεί την ανάπτυξη στελεχών και τεχνογνωσίας τοπικά όπως και ενεργό συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών. Αλλά αυτό έχει επιτευχθεί μόνο σε περιορισμένο βαθμό την τελευταία δεκαετία. Χαρακτηριστική ήταν σε πολλές περιπτώσεις η απουσία υποστήριξης και δεσμεύσεων σε ζητήματα διατήρησης της φύσης από τους κρατικούς φορείς. Πολλά προβλήματα συνδέονται με τις παραπάνω ελλείψεις, από τα οποία οι χρηματοδοτικές ασυνέχειες, οι καθυστερήσεις στην αντιμετώπιση αναγκών που σχετίζονται με παρακολούθηση και διαχείριση ειδών και οικοτόπων και η αναποτελεσματική φύλαξη αξιολογήθηκαν ως τα πιο σημαντικά. Παρά τις αδυναμίες του, το μοντέλο συν-διαχείρισης που εφαρμόστηκε θεωρείται ότι συνέβαλε σημαντικά στη διατήρηση των περιβαλλοντικών αξιών στη χώρα και ως εκ τούτου προτείνονται βελτιώσεις και μέτρα που μπορούν να αυξήσουν την συνολική αποτελεσματικότητά του για τη διατήρηση της φύσης. Ωστόσο, υπό τις συνθήκες της σοβαρής κρίσης που αντιμετωπίζει η χώρα, το μέλλον του παραμένει προς το παρόν άγνωστο.

http://link.springer.com/article/10.1007/s10531-014-0751-1