The influence of sampled biomass on species–area relationships of grassland plants.

Veresoglou S.D., Rillig M.C., Fraser L.H., Halley J.M. 2016. The influence of sampled biomass on species–area relationships of grassland plants. New Phytologist 211, pp. 382–385.

Οι σχέσεις που περιγράφουν τον τρόπο με τον οποίο ο αριθμός ειδών μπορεί και αυξάνει με το μέγεθος της επιφάνειας αποτελεί ένα πολύτιμο εργαλείο στην οικολογία, ώστε να γενικεύουμε, από παρατηρήσεις που γίνονται σε μικρή κλίμακα, φαινόμενα που μπορούν να λαμβάνουν χώρα σε πολύ μεγαλύτερη έκταση. Ένα κλασικό παράδειγμα τέτοιας σχέσης είναι ο νόμος του Arrhenius που θεωρεί ότι η αύξηση του αριθμού των ειδών με την επιφάνεια σε λογαριθμική-λογαριθμική κλίμακα περιγράφεται με μια πρώτου βαθμού γραμμική σχέση. Εδώ χρησιμοποιήσαμε μια υπάρχουσα βάση δεδομένων απόχορτολιβαδικά οικοσυστήματα από όλον τον κόσμο για να αξιολογήσουμε πως οι δυο παράγοντες της σχέσης ειδών – επιφάνειας, που μοιάζει με αυτήν του Arrhenius αλλά λαμβάνει επιπλέον υπόψη την κυρτότητα της σχέσης (κλίση - z, και σημείο τομής με τον άξονα ψ - c), επηρεάζονται από την παραγωγικότητα των οικοσυστημάτων. Βρήκαμε πως ο παράγοντας c όταν συγκρίνεται μεταξύ οικοσυστημάτων παρουσιάζει μια μέγιστη τιμή περίπου στα 292 g/m^2, αλλά ο παράγοντας z παρουσιάζει μονότονη αύξηση τουλάχιστον για το εύρος παραγωγικότητας που περιλάβαμε στην μελέτη. Όταν οι δυο παράγοντες συγκρίνονται εντός οικοσυστημάτων βρήκαμε πως ο παράγοντας z αυξάνει μονότονα, ενώ ο παράγοντας c μειώνεται. Βάσει των συγκεκριμένων τιμών υπολογίσαμε ότι για μικρές επιφάνειες η ποικιλότητα συνδέεται με τη παραγωγικότητα με σχέση αντιστρόφως παραβολική, ενώ για μεγάλες επιφάνειες υπάρχει μια τάση για θετική σχέση (την οποία όμως θεωρούμε ότι δεν μπορούσαμε να αξιολογήσουμε σωστά καθώς ξέραμε πως η μεθοδολογία μας οδηγούσε σε υπερτίμηση της κυρτότητας για μεγάλες επιφάνειες). Ανακεφαλαιώνοντας, προσπαθήσαμε να προσεγγίσουμε ένα πρόβλημα στην οικολογία, της σχέσης παραγωγικότητας - ποικιλότητας, όπου υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις, με μια τεχνική που πιστεύεται ότι προσφέρει υψηλή ικανότητα γενίκευσης αποτελεσμάτων, για να συνεισφέρουμε στον διάλογο για τη μορφή μιας εικαζόμενης (αν όντως υπάρχει) σχέσης.

http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/nph.14028/abstract?campaign=woletoc