Ο κύκλος ζωής των ορχιδεών έχει μελετηθεί αρκετά ανά τα χρόνια, και περιγραφεί με λεπτομέρεια ως προς τα χαρακτηριστικά του. Εντούτοις, το να δώσει κανείς αριθμούς σε όλες εκείνες τις παραμέτρους που σχετίζονται με αυτόν, και να καταφέρει να εξάγει ένα συμπέρασμα ως προς τη διατήρησή τους, είναι κάτι που παραμένει ακόμη σχετικά ανεξερεύνητο. Για οργανισμούς όπως οι ορχιδέες, η έννοια της διατήρησης συνεπάγεται την εκτίμηση της τρωτότητας του εκάστοτε είδους, καθώς επίσης και την επαναφορά πληθυσμών που έχουν μειωθεί σε αριθμό ή έκταση. Η παρούσα έρευνα αφορά στη μελέτη της δυναμικής πληθυσμών των ορχιδεών, και κατ’ επέκταση, ενός μεγάλου συνόλου οργανισμών με παρόμοια στρατηγική επιβίωσης, αυτή του Τύπου-ΙΙΙ: πολύ μεγάλη γονιμότητα και μεγάλη θνησιμότητα στα πρώτα στάδια της ζωής. Υιοθετώντας μια σχέση ισορροπίας μεταξύ γονιμότητας και θνησιμότητας, δημιουργήσαμε ένα θεωρητικό μοντέλο δυναμικής πληθυσμών για ορχιδέες, το οποίο λειτουργεί υπό διαφορετικά σενάρια περιβαλλοντικής στοχαστικότητας, και για μεγάλο εύρος τιμών γονιμότητας. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, φαίνεται ότι η μεταβλητότητα των πληθυσμών αυξάνεται κυρίως μέσω της μεταβλητότητας που οφείλεται στην επιβίωση. Η υψηλή γονιμότητα ενισχύει τη δράση της περιβαλλοντικής στοχαστικότητας, με αποτέλεσμα να είναι ικανή να αυξάνει την τρωτότητα των πληθυσμών και παραδόξως και την πιθανότητα αυτοί να τείνουν προς εξαφάνιση. Επιπλέον, η πιθανότητα εξαφάνισης σε πολύ υψηλές τιμές γονιμότητας, όπως αυτές των ορχιδεών και άλλων οργανισμών αντίστοιχης στρατηγικής επιβίωσης (Τύπου-ΙΙΙ), δεν επηρεάζεται ιδιαίτερα από το αρχικό πληθυσμιακό μέγεθος, σε σύγκριση με οργανισμούς που χαρακτηρίζονται από χαμηλή γονιμότητα (Τύπου-Ι). Συνεπώς, η πολύ υψηλή γονιμότητα που χαρακτηρίζει τις ορχιδέες φαίνεται πως δεν τις θωρακίζει απέναντι στον κίνδυνο εξαφάνισης, αλλά αντίθετα, μπορεί να αυξήσει την τρωτότητά τους προς εξαφάνιση. Τέλος, οι αλλαγές στο περιβάλλον έχουν πολύ μεγαλύτερο αντίκτυπο στη δυναμική πληθυσμών των ορχιδεών, απ’ ότι το πληθυσμιακό μέγεθος. Source