Lázaro, A., Tscheulin, T., Devalez, J., Nakas, G., Stefanaki, A., Hanlidou, E., Petanidou, T. 2016. Moderation is best: Effects of grazing intensity on plant-flower visitor networks in Mediterranean communities. Ecological Applications, 26 (3), pp. 796-807.

Η δομή των δικτύων επικονίασης συνιστά σημαντικό δείκτη σταθερότητας και λειτουργίας των οικοσυστημάτων. Η βόσκηση εκτρεφόμενων ζώων αποτελεί συχνή πρακτική χρήσης γης, η οποία επηρεάζει άμεσα την αφθονία και την ποικιλότητα ανθέων και επικονιαστών, που, κατά συνέπεια, μπορεί να επηρεάσει έμμεσα τη δομή των δικτύων επικονίασης. Χρησιμοποιώντας δεδομένα από 11 αιγοπροβατο-βοσκημένες Μεσογειακές κοινότητες της Νήσου Λέσβου, στην εργασία αυτή μελετήθηκε πώς η διαβάθμιση μεγάλου εύρους εντάσεων βόσκησης επηρεάζει την δομή των δικτύων φυτών–επικονιαστών. Η υπόθεση εργασίας ήταν ότι βόσκηση ενδιάμεσης έντασης ενδεχομένως οδηγεί σε υψηλότερη ποικιλότητα, όπως προβλέπεται από την Υπόθεση των Ενδιάμεσων Διαταραχών, που με τη σειρά της ενδεχομένως αποφέρει μεγαλύτερη σταθερότητα στα δίκτυα. Πράγματι, βρέθηκε ότι τα δίκτυα φυτών–επικονιαστών σε ενδιάμεσες εντάσεις βόσκησης είχαν μεγαλύτερο μέγεθος, ήταν περισσότερο γενικευμένα και με αρθρωτή υπο-οργάνωση, περιέχοντας,επίσης, πιο ποικίλες και ομοιόμορφες αλληλεπιδράσεις. Πέραν των γενικών αποκρίσεων, τα δίκτυα διέφεραν μεταξύ τους ως προς τον αριθμό των αλληλεπιδράσεων και την επιλεκτικότητα συγκεκριμένων επικονιαστών και φυτών σε αυτά, ως διαφορική απόκριση στην ένταση βόσκησης, πιθανώς ως συνέπεια διακύμανσης της αφθονίας διάφορων taxa ως προς την βόσκηση. Τα αποτελέσματα της εργασίας υπογραμμίζουν το όφελος από την διατήρηση μέτριων επιπέδων βόσκησης των εκτρεφόμενων αιγοπροβάτων, με σκοπό την διατήρηση της βιοποικιλότητας και της πολυπλοκότητας των πλούσιων Μεσογειακών κοινοτήτων, οι οποίες χαρακτηρίζονται από μακρόχρονη ιστορία βόσκησης από τα οικόσιτα αυτά ζώα.

http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1890/15-0202/full