Veresoglou, S.D., Halley, J.M., Rillig, M.C. 2015. Extinction risk of soil biota. Nature Communications, 6, art. no. 8862, doi: 10.1038/ncomms9862

Με το πέρασμα του χρόνου, όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί, όσο μικροί και αν είναι, είτε εξελίσσονται, είτε εξαφανίζονται. Παρόλα αυτά, η ταχύτητα των παραπάνω φαινομένων μπορεί να διαφέρει σημαντικά από οργανισμό σε οργανισμό. Στο χώρο της οικολογίας, αναφορικά με τη δυναμική των εξαφανίσεων, μέχρι σήμερα, έχουμε περιοριστεί, σε μεγάλο βαθμό, στη μελέτη μιας μικρής ομάδας οργανισμών, που περιλαμβάνει φυτά, έντομα, πουλιά και θηλαστικά. Το συγκεκριμένο άρθρο αρχικά συνοψίζει τη λιγοστή υπάρχουσα βιβλιογραφία πάνω σε πειραματικές μελέτες και παρατηρήσεις εξαφανίσεων (τοπικών ή οριστικών) οργανισμών που ζουν στο έδαφος. Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στις ιδιαιτερότητες που παρουσιάζει η μελέτη της δυναμικής εξαφάνισης οργανισμών στο έδαφος, με έμφαση στο γεγονός ότι η απώλεια ενδιαιτήματος μπορεί να περιλαμβάνει πολύ διαφορετικές διαδικασίες από αυτές που σκεφτόμαστε για υπέργειους οργανισμούς. Γίνεται ένας διαχωρισμός ανάμεσα σε οργανισμούς μικροβιακής φύσης και μακροσκοπικούς οργανισμούς, με τους τελευταίους να είναι περισσότερο προβλέψιμοι ως προς τη δυναμική τους όπως επίσης και όσοι εξαρτώνται από άλλους οργανισμούς για την επιβίωση τους. Το άρθρο προτείνει κάποιους γενικούς κανόνες αειφορικότητας για εδαφόβιους οργανισμούς χωρίς να καταλήγει σε οριστικά συμπεράσματα για το αν και σε ποιο βαθμό αυτοί κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Το κεντρικό συμπέρασμα του άρθρου είναι πως πολλοί από τους εδαφόβιους οργανισμούς διαδραματίζουν ένα ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στη λειτουργία της βιόσφαιρας και είναι επείγον να κατανοήσουμε το πώς η βιωσιμότητα τους επηρεάζεται από ανθρωπογενείς ενέργειες ή ακόμη χειρότερα αν για κάποιο λόγο έχουμε ήδη εισέλθει σε μια μη αναστρέψιμη φάση όπου κάποιοι από αυτούς θα εξαφανισθούν μέσα στα επόμενα χρόνια.

http://www.nature.com/ncomms/2015/151123/ncomms9862/abs/ncomms9862.html